تاثیر استراتژی های سرمایه در گردش، مدیریت بهینه نقدینگی بر کاهش احتمال ریسک ریزش قیمت سهام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

این پژوهش به بررسی تاثیر استراتژی های سرمایه در گردش، مدیریت بهینه نقدینگی بر کاهش احتمال ریسک ریزش قیمت سهام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی 1386 تا 1390پرداخت. در مورد سرمایه در گردش استراتژی های گوناگونی وجود دارد که از تلفیق استراتژی های دارایی های جاری و بدهی های جاری ایجاد می شود. در مدیریت سرمایه در گردش با توجه به شرایط مختلف باید استراتژی های مناسب را برای شرکت انتخاب نمود تا بتوان به نحو مطلوب دارایی ها و بدهی های جاری یک واحد تجاری را اداره نمود و نیازهای تامین مالی واحد تجاری به درستی تامین کرد. همچنین شرکتی که وجه نقد بسیاری داشته باشد ولی هیچ گونه سرمایه گذاری از محل آن انجام ندهد، عملاً بازدهی هم نخواهد داشت؛ در حقیقت نقدینگی به خودی اهمیت چندانی ندارد؛ بلکه مثل گریس که موجب روان تر شدن حرکت چرخ های اتومبیل می شود، نقدینگی نیز فعالیت های اقتصادی شرکت را به جریان می اندازد و شتاب می بخشد. مدیریت نقدینگی یکی از وظایف کلیدی مدیران است. از سویی دیگر، ریزش(سقوط) قیمت سهام پدیده ای است که در آن قیمت سهام شرکت دچار تعدیل شدید، منفی و ناگهانی می گردد. اتخاذ رویکردهای نامناسب، برای سرمایه در گردش و نقدینگی، به شدت، خطر اعسار و ورشکستگی شرکت را تشدید می نماید. تأخیر در پرداخت دیون شرکت می تواند بر رتبه اعتباری شرکت موثر باشد و تأثیر نامطلوبی بر آوازه شرکت در بین مشتریان بگذارد و باعث کاهش فروش شرکت شود و در نهایت با فشار شدیدی که به شرکت وارد می آید احتمال کاهش قیمت سهام شرکت قابل پیش بینی است. نتایج بدست آمده در خصوص بررسی تاثیر استراتژی مدیریت بهینه نقدینگی بر ریسک ریزش قیمت سهام نشان داد که با افزایش کارایی استراتژی مدیریت نقدینگی اعمال شده، میزان ریسک ریزش قیمت سهام کاهش یافته است. در ضمن نوع استراتژی سرمایه در گردش بر ریسک ریزش قیمت سهام بیانگر آن بود که این متغیر تاثیر منفی (معکوس) و قابل ملاحظه ای بر میزان ریسک ریزش قیمت سهام داشته است. همچنین استراتژی سرمایه در گردش میانه رو به عنوان کاراترین استراتژی سرمایه در گردش (از لحاظ حداقل شدن احتمال ریزش قیمت سهام) تلقی می گردد.